Ataist ve ayı

Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafindaki güzelliklere bakıyormuş.
“Evrim ne güzellikler yaratıyor!” diye düşünüp mest oluyormuş. Birden arkasında
kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamış. Adam bütün gücüyle
kaçıyormus ama her arkasına bakışta ayının daha yaklasmış olduğunu
farkediyormuş. Dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala
takılmış, ayı adamın üzerine atlamış, pençesini kaldirmış. Tam vurmaya
hazırlanırken adam ; “TANRIM” diye bağırmış. Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş,
ormandaki nehir bile akmaz olmuş. Bir anda orman
kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın uzerine parlamiş. Çok derinden
gelen ilahi bir ses adama:
- “Yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir
kazaya bağladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir
kulum mu saymalıyım?” demis. Adam utanc icinde:
- “Biliyorum bunca yıldan
sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki AYIYI dindar
yapabilirsiniz”. demis. Ses: “Peki.” diye karsilik vermiş ve ışık kaybolmuş.
Nehir tekrar akmaya baslamış. Herşey eski haline dönmüş. Ayı pençesini indirmis,
iki pençesini de göğe dogru çevirmiş, ve konuşmaya başlamış:
- “Tanrım, senin
rızan için oruç tuttum, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin
nimetlere.”…